Seks na bevalling

[H-ICT]

Vraagje; ik ben een aantal jaren geleden bevallen. Twee dagen na mijn bevalling wilde mijn partner seks met mij. Ik ben hier deels in mee gegaan, omdat ik mij onder druk gezet voelde. Dit voorval heb ik jarenlang verdrongen.

Sinds kort kan ik me dit weer herinneren. Ik heb hierover met mijn partner gesproken en hij zegt; ik was moe, ik ben onhandig, ik dacht er gewoon niet aan.

Ik heb jarenlang gedacht dat het normaal was, alle mannen zo zijn en dat ik niet moest zeuren. Maar ik begin nu toch wat aan mezelf te twijfelen. Het voelt om de een of andere reden niet goed.

Wat denken jullie van deze situatie? Zeur ik? Of kan ik aangifte doen?
Ik weet het echt niet zo goed meer.

[Hilde]

Ik begrijp iets niet.
U zegt eerst:

Dit voorval heb ik jarenlang verdrongen.

Sinds kort kan ik me dit weer herinneren.

Maar daarna:

Ik heb jarenlang gedacht dat het normaal was

U kunt het zich sinds kort herinneren maar dacht wel jarenlang dat het normaal was.

Buiten dat is er de vraag:
Wat wilt u bereiken met de aangifte?
U vraagt dan om vervolging van uw man. Wilt u dat?

[JDO]

Ten eerste is het nooit zeuren als je iets seksueels als naar/dwingend/ongewenst hebt ervaren, daarbij maakt het niet uit hoe je partner het bedoelt/ervaren heeft of hoe jij je op dat moment gedragen hebt. Je kan daar behoorlijk last van krijgen en ik raad je ook aan om daar hulp bij te zoeken. Een goed startpunt is het Centrum Seksueel Geweld: https://centrumseksueelgeweld.nl/. Je kan met ze bellen of chatten en zij kunnen je ook verder helpen met hoe je hier verder mee kan. Ondanks dat er "Geweld" in hun naam staat, zijn ze er voor alle nare seksuele ervaringen, ook ervaringen zoals jij beschrijft.

Zedenwetgeving is echt een complexe tak van het politiewerk waar gespecialiseerde en gecertificeerde rechercheurs voor zijn. Het lijkt me dan ook niet handig om hier allemaal adviezen te gaan geven. Het Centrum Seksueel Geweld kan je eea uitleggen en eventueel ook begeleiden in de stap naar een informatief gesprek met de politie waarna je mogelijk aangifte kan doen.

[H-ICT]

Ik begrijp iets niet.
U zegt eerst:

Dit voorval heb ik jarenlang verdrongen.

Sinds kort kan ik me dit weer herinneren.

Maar daarna:

Ik heb jarenlang gedacht dat het normaal was

U kunt het zich sinds kort herinneren maar dacht wel jarenlang dat het normaal was.

Buiten dat is er de vraag:
Wat wilt u bereiken met de aangifte?
U vraagt dan om vervolging van uw man. Wilt u dat?

Ik heb het als traumatisch ervaren en de situatie verdrongen. Kort geleden had ik meer ruimte in mijn hoofd, waardoor dit trauma boven kwam.

Mijn familie zei dingen als; je bent er zelf in mee gegaan, je had ook kunnen weigeren, alle mannen zijn zo.

Hierdoor heb ik jarenlang gedacht dat het een normale situatie was/mijn eigen schuld. Maar daar begin ik inmiddels dus over te twijfelen of het wel zo normaal is. Zeker als hij zegt; ik was moe, ik dacht er niet aan.

Daarom vraag ik me af of ik hier iets mee kan. En als het onder seksueel geweld valt, zoals hieronder beschreven, dan doe ik graag aangifte als dat mogelijk is.

[H-ICT]

Beste JDO,

Bedankt voor uw uitgebreide reactie. Het centrum voor seksueel geweld ben ik al jaren mee bekend helaas.

Het gaat mij er eigenlijk om; is dit iets dat voor aangifte vatbaar is?

Groetjes,
H-ICT

* Ik stel alle gedane moeite tot nu toe zeer op prijs, bedankt

[zijlvaart67]

Ik kan de casus nog niet goed volgen:

Ik heb hierover met mijn partner gesproken en hij zegt; ik was moe, ik ben onhandig, ik dacht er gewoon niet aan.

Uw partner woont elders, u bent inmiddels gescheiden? Of wonen jullie nog steeds samen en gaat hij (of u) de koffers pakken?
U spreekt van 'partner' en bij mij betekent iets dergelijks dat er nog een warme relatie is..

[maestro]

Aangifte kan altijd, of het tot een vervolging komt is een andere. Het moet gaan om een strafbare handeling (onder de oude wetgeving, niet de nieuwe wetgeving die onlangs in het nieuws was). Tevens moet er voldoende bewijs zijn. En als ik advocaat van de verdachte zou zijn zou ik meteen beginnen over het feit dat je het jarenlang verdrongen hebt en het geheugen niet betrouwbaar is.
Je kan zoals JDO aangaf dit het beste bespreken worden met het Centrum Seksueel Geweld of met een zeden rechercheur voordat je daadwerkelijk aangifte gaat doen. Kijk ook wat je met je aangifte wilt bereiken. De strafrechtelijke procedure doorlopen is geen pretje.
Ik heb groot respect voor mensen die het aandurven en je moet het niet zien als het je afraden. Kom voor je zelf op, maar hou er ook rekening mee dat er niets strafrechtelijks te bewijzen valt. Dat kan een hele bittere pil zijn.

[H-ICT]

Ik kan de casus nog niet goed volgen:

Ik heb hierover met mijn partner gesproken en hij zegt; ik was moe, ik ben onhandig, ik dacht er gewoon niet aan.

Uw partner woont elders, u bent inmiddels gescheiden? Of wonen jullie nog steeds samen en gaat hij (of u) de koffers pakken?
U spreekt van 'partner' en bij mij betekent iets dergelijks dat er nog een warme relatie is..

Mede hierom liggen wij momenteel in scheiding. Ik ben opgenomen in de GGZ. Mijn partner heeft me hiervoor aangemeld bij de crisisdienst. De enige reden dat ik hem mijn partner noem, is dat we helaas nog getrouwd zijn.

[H-ICT]

Beste Maestro,

Bedankt voor uw uitgebreide reactie.
Wat ik me wel af vraag, is zijn erkenning (dat waren zijn verontschuldigingen natuurlijk) niet voldoende bewijs? En wat ik me eigenlijk nog het meest af vraag; is het uberhaupt een strafbaar feit? Die laatste vraag is voor mij puur om erachter te komen of dat ik me aan stel of niet.
Voor mij was deze ervaring namelijk traumatisch. Mijn hersens hebben mij blijkbaar willen beschermen, waardoor ik het verdrongen had. Maar ik vraag me tegelijk nu al 5 maanden af of ik het wel goed zie, of dat het gewoon normaal is binnen een relatie van geven en nemen, want dat kan natuurlijk ook.

Groetjes,

H-ICT

[SWAT]

De betreffende uitlating zou bewijs zijn als deze is vastgelegd. Uw verklaring dat hij dit heeft gezegd heeft, heeft geen bewijswaarde als hij in een verhoor bij de politie ontkent deze uitlatingen te hebben gedaan. Uw woord weegt net zo veel als het zijne.
Ook als hij ontkent dat de gebeurtenis heeft plaatsgevonden op het moment dat u stelt dat dit heeft plaats gevonden zal dit de situatie opleveren dat het uw woord tegen de zijne is.
In het strafrecht levert dat een "1 tegen 1" situatie op wat betekent dat de verklaringen van de betrokken partijen tegen elkaar weggestreept worden en er dus geen bewijs over blijft.
Geen bewijs levert bij de rechter, tenzij er ander ondersteunend bewijs voor de aangever is, vrijspraak op.
Onder de oude zeden wetgeving diende bewezen te worden dat de seksuele handelingen hadden plaatsgevonden en dat deze handelingen ook tegen de expliciete wil van het slachtoffer plaatsvonden.







/
-

[H-ICT]

Ik begin te begrijpen dat een aangifte lastig wordt, er was natuurlijk geen publiek bij.

Wat me nog niet helemaal duidelijk is, is de vraag of het überhaupt een strafbaar feit zou kunnen zijn. Misschien stel ik me namelijk wel gewoon aan en is het normaal.

[SWAT]

Verkrachting of aanranding binnen het huwelijk is wel degelijk een strafbaar feit. Zowel onder de oude wetgeving als de nieuwe.
Aangifte doen is, behoudens de psychische stap om dit daadwerkelijk te doen, niet zo lastig.
Het probleem zit hem in het bewijzen bij de strafrechter dat de gebeurtenis heeft plaatsgevonden.
Met een volledig bekennende verdachte zal dit wel lukken.
Bij een ontkennende of zwijgende verdachte zal dit zonder steun bewijs, wat na al die jaren niet tot lastig te vinden zal zijn, niet gaan lukken.
Een aangifte kan onderdeel van het verwerkingsproces zijn maar kan ook negatief werken als deze tot niets leidt.

[maestro]

Of het wel of niet strafbaar is valt moeilijk te zeggen. Een gesprek met een zedenrechercheur zal daar meer duidelijkheid over geven. Dan gaat het metname om de druk die hij heeft uitgeoefend. Jij vind dat hij te ver is gegaan en nee behoort nee te zijn, dus ga dat gesprek met een zedenrechercheur aan. Het zal je in iedergeval meer duidelijkheid geven. Daarna kun je een beter geinformeerde beslissing nemen over of je het tot vervolging wilt laten komen.

[H-ICT]

Bedankt voor jullie reacties. Een aangifte ga ik hier zeker niet van doen, dat zie ik als kansloos en kan ik niet aan.

Het gaat mij er vooral om; mijn hele omgeving zegt dat het normaal mannen gedrag is of dat ik zelf maar duidelijker nee had moeten zeggen. Daardoor heb ik nu nog steeds tegenstrijdige gevoelens hierover. Het maakt me erg verdrietig, maar tegelijk denk ik dat ik me niet aan moet stellen.

Daarom hoopte ik hier meer duidelijkheid te krijgen. Gewoon om mijn interne strijd de baas te kunnen worden. En ik weet van dat centrum, maar dat trekt slachtoffers aan.

Ik ben er eigenlijk nog steeds niet over uit of ik mezelf überhaupt als slachtoffer moet/mag zien. Dus ik dacht, agenten kunnen me dat vast en zeker vertellen, vanwege jullie praktijkervaringen.

[Hilde]

Verkrachting is geen normaal mannengedrag. Sex hebben met je partner is normaal gedrag, ook als dit vlak na de bevalling gebeurt, maar dan wel als beiden er zin in hebben. Of u zichzelf als slachtoffer moet zien kunnen wij niet zeggen. Dat is persoonlijk en heeft niets met onze praktijkervaringen te maken. Als ik lees dat u nu door deze situatie in de crisisopvang bent opgenomen zal het een heftige gebeurtenis geweest zijn want zoals ik lees is de sex vlak na de bevalling namelijk de reden dat u nu in de crisisopvang GGZ zit. Ik neem dan aan dat er destijds echt dwang aan te pas is gekomen en zou mezelf wel als slachtoffer zien.