Een jeugdzorg_kennis met met minderjarige jongeren, welke niet schromen om fysiek geweld te gebruiken. (Blauwe plekken/ Irritatie door chemische goedje: bij verschillende werkers!).
Waar ligt de grens van geweld en wat kan men betekenen voor deze mensen?
Laten we even kijken naar artikel 300 vanhet Wetboek van Strafrecht:
Wetstekst
1 Mishandeling wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren of geldboete van de vierde categorie.
2 Indien het feit zwaar lichamelijk letsel ten gevolge heeft, wordt de schuldige gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van de vierde categorie.
3 Indien het feit de dood ten gevolge heeft, wordt hij gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of geldboete van de vierde categorie.
4 Met mishandeling wordt gelijkgesteld opzettelijke benadeling van de gezondheid.
5 Poging tot dit misdrijf is niet strafbaar.
Er wordt geen enkel onderscheid gemaakt wie er mishandeld wordt. De werkgever kan er wel wat van vinden, maar als het betrokken slachtoffer aangifte wil doen, dan staat ie volledig in zijn recht. Een rechter zal vervolgens de omstandigheden wel wegen.
Dezelfde opmerking werd over de politie gemaakt en daar heeft de Hoge Raad gehakt van gemaakt.
Deze werkgever heeft geen zin in gedoe, maar dat is 't dan ook...
Het is alleen niet aan een ons of een andere buitenstaander om te bepalen wat het slachtoffer/benadeelde er zelf mee wil doen.
Over de kans op vervolging gaan we 't maar niet hebben, maar het 'bekend zijn' is wellicht al voldoende belangrijk..
'Het is niet logisch dat 450 miljoen Europeanen aan 330 miljoen Amerikanen vragen hen te beschermen tegen 140 miljoen Russen'
Donald Tusk
Duidelijke antwoorden dus. Soms zijn ‘instanties’ (scholen, gezondheidsinstellingen etc) terughoudend erg terughoudend in het steunen van dit soort aangiften en proberen zij hun personeel er zelfs van af te houden.
Maar dan lees je weer dat een zorgmedewerker finaal in elkaar gemept wordt of erger een mes tussen de ribben krijgt. Dat is dan juist vaak het gevolg van het niet aangifte doen.
Kortom mij lijkt het duidelijk dat geweld tegen zorgverleners niet geaccepteerd hoeft te worden.
Binnen een beetje een fatsoenlijke of moderne GGZ instellingen heeft men daar duidelijke kaders en afspraken over gemaakt. Ik kan er zo al een paar opnoemen waar geweld geenszins getolereerd wordt en de instelling aangifte doet van iedere vorm van geweld. In samenspraak met het lokale politiebureau is er zelfs vaak een medewerker contactpersoon die benaderd kan worden voor overleg of aangifte en een beetje een grote GGZ heeft zelfs een dedicated politie medewerker die daar bijna dagdagelijks komt.
In de gevallen die mij bekend zijn doet de directeur formeel standaard aangifte en wordt de belaagde medewerker later als getuige gehoord. Zo is de directe een soort van "bliksemafleider" voor de patiënt. Dit werkt in veel gevallen heel goed.
Ik zou met dit advies naar je kennis gaan en de directeur kan zo een paar collega's bellen die hem graag helpen om dit ook hij hem zo in te richten.
Ligt eraan hoe ernstig het is. Sommige incidenten dienen inderdaad gemeld te worden. Terwijl met andere voorvallen toch wat terughoudendheid gewenst is. Ikzelf heb geprobeerd aangifte te doen als ondernemer. Wat me niet gelukt is voor geestelijke mishandeling. Waarmee het vaak begint. En dan ga je niet snel meer meldingen doen van letsel, zoals lichamelijk geweld.
TS heeft het duidelijk over fysiek geweld en letsel. Daar kun je heel eenvoudig aangifte van doen en hoef je dus niet terughoudend in te zijn.
Geestelijk geweld, als daar al een duidelijke definitie van bestaat, is niet strafbaar. Dus dan snap ik dat daar terughoudend mee omgegaan wordt. Sterker nog, je kunt er niet eens aangifte van doen. Een heel ander onderwerp als waar TS het over heeft.
Zoals al is gezegd is de werkgever verantwoordelijk voor de veiligheid van de werknemers. Dat betekent dat men naast aangifte ook de arbeidsinspectie kan inschakelen. Deze zal dan onderzoeken of de werkgever zijn zorgplicht ten aanzien van de werknemrs nakomt en zal zonodig ingrijpen. (Als er sprake is van een ziekenhuisopname of blijvend letsel moet de werkgever altijd zelf de arbeidsinspectie inschakelen).
De politie kan eventueel optreden tegen de dader, de arbeidsinspectie pakt stucturele problemen bij de werkgever aan. Men kan anoniem melding maken bij de arbeidsinspectie.
Wat er ook speelt in een land, laat het vooral de kinderen zijn. (Loesje)
Het zal inmiddels duidelijk zijn.
De werknemer kan en mag gewoon aangifte doen van mishandeling. Een prima oplossing zoals aangeboden door Proost is een mogelijkheid als de werkgever mee werkt aan het doen van aangifte, maar als dat niet het geval is omdat de werkgever vindt dat het “erbij hoort” zoals in de vraag van TS, dan kan het ook prima zonder medewerking van de werkgever. Gewoon een afspraak maken bij de politie en aangifte doen.
Pijn of letsel hoort er gewoon NIET bij!