adhominem schreef: ↑19 sep 2020, 12:20
Zoals: Hij die zich op de rechtsgevolgen van een stelling beroept de bewijslast draagt van de juistheid van die stelling voordat de politie overgaat tot handelen?
Dan zou de politie in heel veel gevallen nooit onderzoek kunnen doen.
De politie doet aan waarheidsvinding, dus de juistheid is niet vooraf bekend.
==================================
Mensen struikelen niet over bergen maar over molshopen. (Confucius)
Ik denk dat praten tegen een blok beton meer kans op een reactie oplevert dan praten tegen u.
U vindt, u denkt, u denkt te weten, u meent, u verwacht etc.
Komt u hier om een antwoord te vinden?
Of wilt u alleen bevestiging van wat u vindt, u denkt, u denkt te weten, u meent, u verwacht?
Zelfs als diverse agenten en juristen u iets anders vertellen dan u vindt, u denkt, u denkt te weten, u meent, u verwacht, dan is er NIETS wat u tot enig inzicht brengt dat wat u vindt, u denkt, u denkt te weten, u meent, u verwacht, misschien niet helemaal zo is een er toch een andere werkelijkheid is.
Maar niet bij u.
Nogmaals: als u vindt dat u en vordering heeft neemt u een deurwaarder in de arm en/of een advocaat. U stelt een redelijke betalingstermijn, en bij niet voldoen daaraan gaat u met uw vordering naar de rechtbank.
Maar ook daarvan wilt u niets weten.
U komt op mij althans over als een kind van 2 dat staat te stampvoeten wanneer het zijn zin niet krijgt. En eerlijk gezegd krijg ik zonder de andere partij van uw casus te kennen wel een beeld in deze kwestie. Hoe zou dat toch komen?
En ook van wat ik vind zult u iets vinden. Ik zie uw klacht daarover vanzelf een keer verschijnen.
Het gaat u al lang niet meer om uw vordering maar om uw, in uw ogen, geschonden recht door de politie. Nu u geen grip krijgt op uw tegenpartij, de persoon op wie U ZEGT EEN vordering te hebben, maar waar u geen mening van een rechter wilt verkrijgen, heeft u nu een nieuw 'slachtoffer' gevonden: de politie.
Adhominem, ik ga nu een einde maken aan deze oeverloze discussie want ik ben er wel klaar mee. Zoals ook collega's Pim, Hilde en anderen al hebben uitgelegd: bij een stopbrief is het de bedoeling dat je STOPT.
We willen je helpen met elke casus die je voorlegt maar je draaft maar door over onzinnige dingen en je luistert niet naar antwoorden. Je negeert mensen en blijft onzinnige antwoorden geven.
Zucht even een paar keer, herpak jezelf even. We snappen de frustratie die blijft hangen als je zo'n brief krijgt, we snappen dat je vervolgens antwoorden wil. Wij hebben hier niet de inhoudelijke kennis die jij wel hebt. Wij zijn niet "de bad guys", je komt ons vragen om antwoorden. Dat is prima maar de manier waarop je dat nu doet is niet de juiste, je schopt keihard om je heen.
Samengevat: wil je een goed en gedegen antwoord van een van de leden, juristen, agenten of wie dan ook, stel gewoon een normale vraag met voldoende informatie en luister ook naar het antwoord. Zo niet, gooi ik het hele onderwerp gewoon op slot.
Je blijft doordrammen.
Er is nu al tig keer gezegd:
de dame wil geen contact.
Jij wilt dat wel
Zij heeft gevraagd aan de politie om dit te laten stoppen
Politie heeft geadviseerd om nog geen aangifte te doen en heeft als mediator een stopbrief gestuurd.
Als je toch weer contact opneemt, kan er proces-verbaal opgemaakt worden.
Echter (in mijn lekenogen) zal dat PV zwaarder wegen dan normaal omdat u al een stopbrief heeft gehad.
Als u het er niet mee eens bent, dan kunt u bij de politie een klacht indienen over de handelswijze van de politie
Meer en minder is er niet.
En voor de duidelijkheid nogmaals. Mevrouw wil geen contact met u, dus waarom dan toch contact willen?