Ik kan je vertellen dat iemand mij ooit op mijn 23e ofzo probeerde te laten opdraaien voor zijn eigen rijgedrag.
Het was een bestuurder van een opgevoerde brommer. Ik schatte zijn snelheid op 70 km/u. want hij liep met groot gemak uit op mij terwijl ik in een auto reed (in lichte regen). Tot mijn verbazing zag ik hem weer van achteren naderen in mijn spiegels, en tussen de file, die voor het rode verkeerslicht stond, door laveren.
Affijn, t.h.v. de auto achter mij klapt hij op het wegdek. Hij gleed rechts van mijn auto (met zeer opzichtige bedrijfsbelettering) voorbij en kwam naast mijn stilstaande auto tot stilstand. Dus stapte ik samen met mijn collega uit om eventueel hulp te bieden. Meteen stond hij op en schold ons helemaal stijf.
Omdat het verkeerslicht inmiddels groen brandde, van enig letsel geen sprake (b)leek gelet op zijn houding en gedrag, achter mijn auto stond nog een hele rij andere auto's stond, riep ik mijn collega en stapte weer in en reed weg.
Circa 10 minuten later reed ik op de terugweg weer door die straat en zag dat hij weg was.
Een paar dagen later moest ik mij melden op het politiebureau voor het plegen van 'verlaten plaats ongeval'. (Ik was getraceerd via de bedrijfsbelettering)
Ik heb uitgelegd dat van een aanrijding geen sprake was geweest en dat ik (teon) vond dat ik geen partij was.
Ook heb ik uitgelegd dat ik stilstond en dat ik hem eerder al ontzettend hard en onverantwoord heb zien rijden.
Mij werd uitgelegd dat er geen contact tussen de partijen noodzakelijk was om toch schuld te kunnen hebben etc.
De bromfietsbestuurder claimde ook schade aan brommer en kleding, en dat laatste had ik zeker niet waargenomen.
Ik vroeg of zijn brommer op de rollenbank mocht en waaruit die schade aan zijn kleding dan bestond.
Datlaatste wist die agent niet want de brommerbestuurder was 's avonds (een paar uur later dus) met zijn moeder (in een auto) gekomen om zijn beklag te doen.
Hierop stelde ik dat hij dus ook de plaats van het ongeval had verlaten en dat er helemaal geen politie ter plaatse was geweest.
Er is tijdens mijn verblijf in het bureau géén PV opgemaakt of een verklaring getekend en toen ik bij het einde van het gesprek vroeg
wat er nu verder ging gebeuren zei men: je hoort hier waarschijnlijk nooit meer iets van.
En dat klopte... nooit meer iets van gehoord. Totdat...
...ik 39 jaar was, zo'n 15 jaar later, en ik solliciteerde bij de politie.
Tijdens het huisbezoek (dus in de laatste fase van de procedure) kwam dit verhaal ter sprake.
Er werd verteld dat ik een 'schriftelijke waarschuwing' zou hebben gekregen.
Ik snapte niet waar die man naartoe wilde met zijn verhaal over een schriftelijke waarschuwing.
Ik vroeg van wie dan wel...het bleek (naar ik meen) van een OvJ.
Die man vertelde over een aanrijding waarbij ik zou zijn doorgereden.
Ik was het voorval allang vergeten.
Nou, ik heb er in die 15 jaar nooit meer iets van vernomen, maar het werd dus wel 15 jaar later opgelepeld.
Mijn conclusie: het staat er wel, maar formeel mogen ze er niets mee...digitale bestanden zijn geduldig.
P.S.
Behalve dit vooval had ik alleen een paar lichte snelheidsovertredingen en verder geen bemoeienis met politie gehad dus
ben ik desondanks aangenomen

Derhalve heb geen behoefte gezien dit uit te zoeken.
‘Als een rommelig bureau een rommelig hoofd weerspiegelt, wat te denken van een leeg bureau?’ Getekend: A. Einstein