geheugen

[stresskipje]

Beste allemaal,

Ik overweeg een verkrachting door een bekende alsnog aan te geven, ook al is het ruim 10 jaar geleden gebeurd.

Een van de dingen die mij tot dusver heeft tegen gehouden, is de angst dat deze man tijdens een eventueel verhoor gaat zeggen "oh, maar meneer de agent, dat is al zo lang geleden, ik kan me dat weekend amper nog herinneren" of dat hij gaat zeggen "heb ik toen sex met haar gehad? ik kan het me niet herinneren, het zou best kunnen, hoor, maar dan is dat met haar instemming gebeurd, dat kan niet anders, ik zou een vrouw nooit dwingen tot zoiets".

Als hij het gaat gooien op "kan me niks herinneren", dan kan de politie toch niks meer tijdens zo'n verhoor? Toch? Of zie ik dat verkeerd?

Ander bewijs is er namelijk niet, dat weet ik zeker. Het zou zijn woord tegen het mijne zijn.

Groetjes,

Stresskipje

[Hilde]

Een verklaring van de verdachte is nooit bewijs, een verdachte mag liegen.
Alleen jouw verklaring is ook geen bewijs.

Er moet dus altijd meer zijn.
Ook als het gisteren gebeurd zou zijn.

[SWAT]

Correctie. Verklaring van de aangeefster is wel degelijk bewijs. De verklaring alleen is echter niet voldoende bewijs.
De bekennende verklaring van de verdachte kan ondersteunend zijn voor de verklaring van de aangeefster. Er zou dan wel voldoende bewijs kunnen zijn.
Een ontkennende verklaring of een zwijgende verdachte zullen geen ondersteuning kunnen zijn.

[Frans]

Ander bewijs is er namelijk niet, dat weet ik zeker. Het zou zijn woord tegen het mijne zijn.

Heb je er ooit met een vriendin over gesproken? Dat zou een ondersteunende verklaring kunnen opleveren...

[Hilde]

Correctie. Verklaring van de aangeefster is wel degelijk bewijs. De verklaring alleen is echter niet voldoende bewijs.

Dat zei ik ook:

Alleen jouw verklaring is ook geen bewijs.

Er moet dus altijd meer zijn.

[Stresskipje]

Dank jullie wel voor jullie reacties.

Veel zal (denk ik) afhangen van hoe de politie hem benadert. Als ze hem bellen en zeggen "we willen graag een keer met je praten over verkrachting", dan doet hij z'n mond natuurlijk niet meer open. Maar als ze hem een beetje in het duister laten tasten en daarna terloops vragen "was de sex lekker in de bosjes?", dan is er een kans dat hij toegeeft.

Ik ben er voorlopig nog niet uit, dat is zeker. Het beste was geweest als ik alles had kunnen voorkomen. Intuïtief 'wist' ik namelijk dat ik niet veilig was. Maar ja... dat is achteraf-gepraat.

Het voelt gewoon niet fijn om afhankelijk te zijn van de politie en zelfs al zouden ze een bekentenis weten los te peuteren... ik heb levenslang (wat pijnlijke herinneringen betreft).

[Frans]

ik heb levenslang (wat pijnlijke herinneringen betreft).

Een heel wijs iemand zei ooit eens: die persoon kan je iets afnemen. Die "steelt" als het ware iets van je en dat ben je kwijt...

Maar alleen jij bent degene die bepaald of het levenslang gaat zijn... of maar voor even... voor je het terugpakt.

[Jan]

Het voelt gewoon niet fijn om afhankelijk te zijn van de politie en zelfs al zouden ze een bekentenis weten los te peuteren... ik heb levenslang (wat pijnlijke herinneringen betreft).

Voor wat betreft dat levenslang pijnlijke herinneringen hebben.... Ook al zou die persoon in de cel belanden door nu aangifte te doen , dan heb je misschien een heel klein stukje genoegdoening gekregen, maar de herinneringen zullen altijd blijven. Wat dat betreft slaat Frans de spijker op zijn kop door te zeggen dat je beter je leven zo goed en zo kwaad als het gaat weer op moet zien te pakken.

En verder...
Als je GEEN aangifte doet gebeurt er zeker niets. In dat opzicht heb je weinig te verliezen als je WEL aangifte doet. Maar inderdaad moet er wel genoeg bewijs zijn.
Voor wat betreft die afhankelijkheid van de politie : Zo werkt het systeem nu eenmaal. Heel misschien zou je zelf nog voor aanvullend bewijs kunnen zorgen zodat je aangifte meer kans van slagen heeftt. Bijvoorbeeld door een uitspraak te ontlokken van die persoon over het voorval van 10 jaar geleden, en dat op te nemen met je mobiel. Misschien is dat net het stukje bewijs wat de doorslag kan geven als hij bij de politie iets totaal anders beweert.

[Pim]

dat lijkt me nou net het slechtste wat je kunt adviseren en kunt doen
in gesprek gaan met degene die jij verwijt jouw leven afschuwelijk gemaakt te hebben
en ja, je mag zo'n gesprek opnemen, en ja ik weet dat het gebruikt mag worden als 'bewijs'
maar wat bewijst het?
ik bedoel: los van het inhoudelijke... bewijst het ook dat je de vermeende dader benadert en met hem in gesprek gaat
en doet het datgene wat je als slachtoffer wilt overbrengen alleen maar goed?
ik denk het niet

[Jan]

Ik heb het misschien niet helemaal lekker verwoord, maar gewoon geopperd om met aanvullend bewijs te komen. Als dat er niet is heeft de aangifte weinig zin vrees ik.

Mijn redenatie was : Juist omdat het om een bekende gaat, bestaat de kans dat stresskipje hem ook nu nog nog regelmatig tegenkomt, en dan is er , heel misschien, die mogelijkheid.
Maar inderdaad zijn er misschien wel 100 redenen te bedenken om zoiets juist niet te doen...
Excuus als ik slecht advies heb gegeven,...

[stresskipje]

Beste allemaal,

Dank jullie wel voor het meedenken.

Ik heb nog een laatste vraag... stel ik doe aangifte en stel de politie gaat de man in kwestie uitnodigen voor een gesprek: hoe zouden ze die uitnodiging dan formuleren? Gaan ze dan tegen hem zeggen (of naar hem schrijven) "we willen u graag spreken omdat iemand u heeft aangegeven voor verkrachting"? Ik kan me voorstellen dat ze hem de eerlijke reden moeten geven, maar dan heeft zo'n gesprek toch eigenlijk al bij voorbaat geen zin meer? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat hij dan nog naar het politiebureau gaat met het idee "ik kan maar beter bekennen". Integendeel, hij stapt dan natuurlijk het gesprek in met de gedachte "alles ontkennen of zwijgen".

Daarbij ben ik ook bang dat als ze het woord "verkrachting" in hun uitnodiging noemen, hij meteen weet dat ik degene ben die aangifte heeft gedaan (ik kan me namelijk niet voorstellen dat hij het vergeten is). En dan heb ik geen rust meer...

groetjes,

stresskipje

[Frans]

hoe zouden ze die uitnodiging dan formuleren?

Dan krijgt hij de uitnodiging zich te melden op dag/datum/tijd op straat/huisnr bij dhr. xx aan bureau Z waar hij gehoord zal worden als.... getuige/verdachte/iets. (<--- let op die punt)

Da's t wel zo'n beetje,m er zit nog een mooi stukje briefhoofd boven, en nog iets van een ondertekening...

komt uit een tekstverwerker met een adres in een mooi formaatje...

[marcootje]

Neems eerst contact op met een zedenrechercheur. Je gaat dan in gesprek, worden zaken uitgelegd, bedenktijd voor aangifte. Nadat jij aangifte heb gedaan wordt er een onderzoek opgestart. Naar aanleiding van het onderzoek wordt er overleg gepleegd met de Officier Van Justitie. Die bepaald of de persoon(verdachte) wordt aangehouden, ontboden aan het bureau. En ja wij zijn verplicht aan hem mede tedelen waarvoor hij werd aangehouden/ontboden.
De persoon weet heus wel wat hij gedaan heeft. Dus als er een aangifte komt dan weet hij van wie dit afkomstig is. Kan ook niet anders. De persoon(verdachte) kan zich laten bijstaan door een advocaat etc.
Maar in dat gesprek met de zedenrechercheur komen deze zaken ter sprake, jij kan zelf ook vragen stellen.

[Jan]

Bij mij stond er verder nog in de uitnodiging voor verhoor :
-het vermeende delict waarvoor ik werd verdacht en de datum dat dat gepleegd zou zijn
-de mogelijkheid om op eigen kosten een advocaat te raadplegen
-een telefoonnummer die ik kon bellen, mocht de datum niet schikken
-dat het een misdrijf was waarvoor voorlopige hechtenis was toegelaten, en dat dit betekende dat er vingerafdrukken en foto's gemaakt werden.

Laat je er verder niet door afschrikken, maar hou er rekening mee dat als je aangifte doet hij absoluut te weten zal komen dat jij het bent die aangifte heeft gedaan, en dat hij op een bepaald moment inzage mag krijgen in de letterlijke verklaring die jij hebt gedaan op het bureau.
Die tip van Marco is denk ik een hele goede. Laat je goed informeren, denk er goed over na en maak vervolgens zelf de afweging over wel of niet aangifte.
succes

[lachmeisje]

Hallo Stresskipje,

Allereerst wat ontzettend rot voor je dat je nu nog steeds last heb van dit gebeuren. Ik weet heel goed hoe je je voelt, al is het bij mij niet tot verkrachting gekomen alleen aanranding. Ook ik dacht dat ik levenslang zou hebben, maar uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt om mijzelf niet langer als slachtoffer te zien maar door te pakken. Ik heb geen aangifte gedaan (ookal heb ik daar nog steeds wel een beetje spijt van) maar ik heb met behulp van mijn therapeute een heel erg goed gesprek gehad met de dader. Bij mij ging het om een mede klasgenoot. Ik heb heel duidelijk gezegd wat voor problemen ik heb gekregen door zijn daad, maar ook (en dat heeft heel veel tijd en moeite gekost) dat ik hem heb vergeven voor wat hij heeft gedaan. Nu weet ik dat niet iedereen dit kan en toegegeven het heeft bij mij ook 12 jaar gekost om dit te doen. De dader in mijn geval wist niet eens meer wat hij had gedaan maar vond het wel heel erg dat ik er zoveel last van had gehad. Hij heeft sorry gezegd en we zijn verder ons eigen weg gegaan!

Stresskipje, wat jij ook besluit te doen, heel veel succes en sterkte!